İlk Görüşte Aşk

İlk görüşte aşk derler ya hani, böyle birşeye az kalsın inanıyordum. Hatta hatırlayabildiğim kadarıyla 2 defa geldi böyle birşey başıma.

İlki yanılmıyorsam 2 yıl önceydi. Takımımın maçından önce katılmam gereken bir eğitim vardı, eğitimde tanıştığım bir kız vardı. Aldığımız eğitim hem eğlenceliydi hem de çok yorucuydu. Günün yorgunluğunu takımıma destek olarak (??!) atacaktım. Eğitimdeki arkadaş da benim gibi aynı takım taraftarıydı, eğitim aldığımız yer de stadımıza yakın bir yerdeydi. Neyse, eğitim bitmiş bazı arkadaşlar dağılıyordu, Eğitmen abi&ablalarımızla bir kahve içmek için yakındaki bir AVM'ye doğru yola çıkacaktık, diğer sınıfın eğitimini tamamlamasını bekliyorduk. Bekleme esnasında muhabbeti koyulaştırmıştık tabi, facebook'tan arkadaşlık isteği gönderdi falan filan. Maça gelmeyi de çok istiyordu ayrıca. Şans bu ya o gün de öğle vakti arkadaşlarımdan biri elinde fazla kombine olduğu için beni aramış maç için kiralayabileceğini söylemişti. Hemen telefona sarılıp o arkadaşımı aradım, şansımın içine edeyim elindeki kombineleri yarım saat önce kiralamış başkalarına :( Umudumu yitirmedim tabiki de hemen kombineyi beraber aldığım arkadaşımı aradım, o da bu maçı kaçırmayacağını takımımız şampiyonluğa koşarken o stadda olmaktan kimsenin onu alıkoyamayacağını söyledi. Umutlarım birer birer tükeniyordu. O arkadaş da beni teselli etmeye başladı, başka maça gideriz artık sorun değil falan filan. Velhasıl kelam diğer sınıf dersi bitirmiş ve dağılmıştı. Toplanıp AVM'ye doğru yola koyulmuştuk. Ama o da ne stadın etrafı bayram yeri gibiydi, yıllardır şampiyonluk bekleyen bir şehrin sokakları karınca yuvasından beterdi. Her yer bordo mavi'ye bürünmüş, herkes "Bordo Mavi Şampiyon Trabzon" diye bağırıyordu sokaklarda. Bu duruma alışıktım çünkü yıllardır maçlara giden benim için alışılageldik bir durumdu. O arkadaş ise başka şehirde doğup büyümüş olsa da memleketinin takımına gönül vermiş. Neler olduğunu anlayamadığım bir anda o arkadaş koluma girmişti. Sokaktan gelen geçen ve Bordo diye bağıranlara Mavi diye karşılık veriyordu. Bazen de o gördüğü kalabalıklara Bordo diye bağırıyordu. Stadın altından geçerken birini arayıp telefonu elime tutuşturdu. Kim bu diye sorduğumda babam cevabını verdi. O an öyle tatlı bir heyecan ve korku yaşadım ki kelimeler kifayetsiz kalıyor o anki halimi anlatmak için. Telefonda kırmızı tuşu bulmak ve çağrıyı sonlandırmak bir saniyeden daha kısa sürdü eminim. Daha yeni tanıştığım ve içimde kelebekler uçuşmasına sebep olan o kızın babasıyla ne konuşacaktım ki? Telefonu kapatır kapatmaz şakayla karışık kıza Ne yapıyon beni vurdurtmak mı istiyosun babana dedim. Yok canım olur mu öyle şey, babam öyle biri değil diye karşılık verdi. İçim ferahladı biraz. Tekrar babasını ararken ben konuşmam dedim :D (ne kadar korktuğumu düşünün artık). Telefondaki ses o kızdan daha heyecanlıydı...

Her neyse, böyle güzel anlardan sonra maça 15 dakika kala AVM'den çıkıp koşarak stada yetiştim, karşımda Gerçek Sevgilim vardı. Yıllardır o kadar çok kızdan hoşlanmıştım ama hiçbirini Trabzonspr kadar sevmemiştim, sevememiştim. Trabzonspor'un hayatımdaki anlamı başkadır elbette.

Maçı kazanmış şampiyonluğa emin adımlarla yürüyorduk. Galibiyet sarhoşluğuyla evime dönmüştüm. Hemen bilgisayar başına geçip facebook hesabımı açtım. Hani o eklemişti ya beni, kabul edip profiline bir göz atayım dedim ki atmaz olaydım. Günün bilmem kaçıncı şansızlığı karşımdaydı: O arkadaşın biriyle ilişkisi varmış. Eee ne yapalım olabilir böyle şeyler deyip kapattım profilini, hayatıma devam etmem lazımdı, devam da ettim zaten :) İlk Görüşte Aşk'a inanacaktım az kalsın, Bizim kitabımızda başkasının sevdiğine yan gözle bakmak olmaz. Yukarıda yazdıklarımdan yan gözle bakmadın mı lan falan diyebilirsiniz, kendimden eminim hayır bakmadım. Sadece bir hoşlantı olmuştu o kadar, o da maç sonrası geçti gitti zaten. Hayatta daha önemli şeyler vardı elbet. En önemlisi Trabzonsporum bir maçı daha galip tamamlamıştı daha ne olsun :)

İlk görüşte aşk belki de vardır bilemiyorum ama şu ana kadar bana denk gelmedi henüz (: